Eski Türkçe dönemi eserlerinde öpke/övke/öwke şekillerinde karşımıza çıkan “öfke” kelimesi hem “akciğer” hem de “kızgınlık, hiddet” anlamlarındadır çünkü öfkenin akciğerden doğduğu düşüncesi hakimdir. Türkçenin eski ve yeni kelime dağarcığında, deyimlerinde, atasözlerinde bu duyguyu ifade eden zengin bir repertuar vardır. Öfke ateşe benzetilir. Deyimlere göre öfke vücutta -yüzde, gözde, kaşlarda- değişimlere sebep olur, vücut “öfkeden şişer”. Beddualarda, âşık atışmalarında, destanlarımızda öfke duygusu bir hareket noktasıdır.
Öfke kitabı bu bahisleri Türkçenin temel kaynaklarına dayanarak incelemektedir.