1900’lü yılların başında Doğu Türkistan’da yaşanan siyasî, ekonomik ve toplumsal gelişmeler, verilen bağımsızlık mücadeleleri, kaybedilen topraklar, mala ve cana kast olayları, uygulanan politikaların sertliği vb. gibi birçok sebep insanları göç etmeye zorlamıştır. 1950 senesinde İsa Yusuf Alptekin ve Mehmet Emin Buğra liderliğinde Doğu Türkistan’dan Hindistan’a oradan ise Türkiye’ye yapılan ilk göç diğer göçlerin ve Doğu Türkistan diasporasının da öncülüğünü yapmıştır. 1961 senesinde yapılan ikinci büyük göç ise Pamir Dağları ve platosunu aşarak Afganistan’a oradan da yaklaşık dört-beş yıl sonra Kayseri’ye yapılan ve 1967 senesinde tamamlanan süreçleri kapsamaktadır. Söz konusu ikinci göç çalışmanın ana konusunu oluşturmaktadır. Bu bağlamda eserde 1961 yılında başlayan göç yolculuğu bizzat göçe katılanlar veya katılanlardan bilgi alanlar tarafından her yönüyle ortaya koyulmuştur. Ardından göç sonrası Kayseri’de yaşayan Uygur Türklerinin geçiş dönemi âdet ve uygulamaları, bayram, meşrep, seyli, giyinme, yeme-içme gibi gelenek-görenekleri yine sahadan elde edilen verilerle açıklanmaya ve yorumlanmaya çalışılmıştır.
